Susturulmuş acılar, morfinli sancılar
Bir ağrı kesici yutsam geçecek sandığım hayal kırıklıkları..
Elimden tutan adamın elindeki geçmişten kırıntılar,
Umutlar, vaatler, boşa çıkmamasını dilediğim hayaller..
Ve ekmek kırıntıları..
Basmamak için yürümediğim..

Sen ne zannediyorsun?
Her gece seni bir başka yıldızdan ödünç çalmadığımı mı?
Yastığım göl olmuşken gözyaşlarımdan,
Yüzdürülmeye aç onca anı kapımda sancılı bir bekleyiş içerisindeyken,
Senden intikam almak mı tüm mevcudiyetim?
Sence bunca sevgi bir nefrete kurban edilir mi?
Kapımı çalan ellerini kanatabilir miyim?
Ruhuna tekmeler savurabilir,
Yalnızlığın içerisinde seni, adını,
Kokunun getirdiği sarhoşluğu unutabilirmiyim?

Tenin ben kokuyor sevgilim,
Terin ben..
Arsızca taşmak isterim bu gece hayallerinden ..
Arzun olmak isterim,
Sancın olup akmak isterim gözlerinden..

Ey adam!
Bu başı boşluk fazla ikimize de
Öyle bir labirentteyiz ki şimdi,
Ömürde bir geliyoruz yüz yüze..
Sevgim nefretimdendir benim,
Ve yine nefretim sevgimden..
Kimden gelirsen gel,
Sen ile ben aynı bedenden..

Şad olacak ruhların bir kaç ayetinde kaybolmak gibi ,
Bir ezan vakti ruhun arınmasından korkan şeytan misali yalnızlık.
Yalnızlık..
Mahkumiyette saklanmış en korkunç yaratık..

Sevgilim;
Ömrüm senin ömrünle birleşmeyecekse eğer,
Tanımlanamayacak hiç bir hayalimiz..
Bir kız çocuğuna baba olabilmek için yanıyor yüreğin,
Başka bir kız çocuğuna, bana, bu kadar kötü davranmışken..
Korkmuyorsun bir kez daha incitmekten..
Ve incittiğin için sen, incitilmekten..

İnsan en çok kendisi için ağlar gecenin matemiyle.
En çok kendisi için sever bir başkasını,
Yaralarına iyi geliyor diye,
Onu seviyor olmak aynı zamanda kendisine değer katıyor diye..

Adam;
Yalan değil..
Boynunda ki soluk beni bağımlı yaptı bu eli yüzü pürüzlü şehire..
Bir gün gelmesen, bir ertesi güne komada yakalanıyorum..
Bir gün olmasan, bunun hesabını bir ertesi günden soruyorum..
Acısını ruhumdan o kokuyu söküp atarak çıkartıyorum..
Ama adam bitmiyor...
Ben sensiz olamıyorum ...

Elif SEZGİN