0
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
196
Okunma
Onun adı kadının sesiydi
bir o kadar güçlü, cesur,yürekli.
Duyulduğu kadardı aslında,anlaşılmaz olduğu kadar da çaresiz.
Annesiydi o, çığlığını duyardı, elini uzatırdı,sarmalardı.
Rüzgarın uğultusuydu çığlıklar,sarmaşıklar eşlik ederdi sesine, lavantalar eş değerdi kokusuna.
Anneydi o ,bilirdi , hem hissederdi hem de anlardı.
Yüreğinde ki o masum uğultu sadece bunla sınırlıydı.
Ne zaman rüzgar esecek olsa fırtına çıkıcak diye sevinirdi,fırtınalardı onu sevgiyle besleyen, kendisini ayakta tutan.
Yavrusuydu,onun fırtınalarına ayak uyduran,hep yanında olan…
5.0
100% (5)
