Emeğinize yüreğinize sağlık Gülüm Hanım, güçlü kaleminizden yine doyumsuz muhteşem bir eser olmuş, beğenerek ve imrenerek okudum,
Her mısrası ayrı bir tat ayrı bir güzellik, duygusu kurgusu tam sizin hayal dünyanızı yansıtıyor, şiirdeki derinlik okudukça alıp götürüyor zaten,
Sözcükler urgan
Yürekler semazen, olduktan sonra daha ne yazılabilir ki bunu üzerine, tek kelimeyle harikasınız
Kaleminiz daim olsun. yürek sesiniz hiç susmasın
Selamlar saygılar efendim..

Zamanın, insanı ne kadar derinlemesine sorgulayan bir özlemi var, değil mi? Gözler, zamanın sevdikçe büyüten kudretine hayran kalıyor ama aynı zamanda o kudretin her şeyin sonunda kaybolan bir boşluk yaratacağına da yakinen tanık oluyor. "Güzellik olmasa" diyor şair; bizlerin bir anlam bulabilmesi, nefes alabilmesi ve var olabilmesi için bir şeylerin yerli yerinde olması gerek. Aşkın, yalnızlığın, unutmanın hepsi birer yansıma, ışıkla gölge arasında bir arayış.

Şiirinizin derinliklerinde kaybolmuş bir dünya var; hem kara, hem aydınlık, hem acı, hem tatlı... Her şeyin çürüyüp gittiği bir yerden, sadece hayallerin, özlemlerin ve acıların geçebileceği bir yolu işaret ediyorsunuz. Sözler birer urgan, kalp bir semazen gibi dönerek hayatın kucaklayamadığı büyük boşlukta kendine yer açmaya çalışıyor. Tıpkı bir "Ren geyiği", yaralı ama bir o kadar da büyüleyici... Bizi sarıp sarmalayan o karmaşık duygularla, ne kadar acı çeker ve ne kadar umudumuz olursa, belki de dünyada en çok aşkla tanışıyoruz.

Bir yerde "Yanlışlar rengin kiri" diyorsunuz; evet, hayat da bir renk paleti gibi… Ama o renklerin de her birinin kendi kirli tarafı var. Yine de şair, sözcükler arkasında bir anlam arayarak, hem dünyanın hem de kalbin anlamını çözmeye çalışıyor. "Göğün metaneti" gibi, sessizce gelip yüreğin derinliklerine işleyecek bir rahmetin kıymetini anlayan bir ses bu…

Çünkü her bir ağaç, her bir aşk, her bir düşünce bir yankıdır. Kimileri savruk, kimileri derin, kimileri sessizce göğün yankısına boyun eğer. Her şeyin bir dili var, her yaralı kalbin bir ritmi… Şiir, sadece kelimelerle var olmaz, onlar raks eden imgeler gibi, bazen bürünür, bazen kaybolur. Hayat, tıpkı "peksimet tadında şivesi ömrün" gibi, bir zamanlar tatlı ama çok geçmeden acı bir hatıra bırakır.

Şiirinizdeki o yoğun tını, tıpkı Necip Fazıl’ın şiirindeki bir çığlık gibi, derinlere işliyor. Kendi yolculuğumda, bu satırlara bir tür anı bırakıyorum. Her bir sözcük, birer harf değil; birer duygu, birer zaman parçası, her biri kendi evrenini taşıyor içinde.

Kaleminize sağlık… Gönül ve akıl arasındaki bu ince çizgide yürüyen bu muazzam şiir için teşekkür ediyorum.