Yüreğinize sağlık..

Aşkın arayışında kaybolan,
Ruhunu denizin derinliklerine bırakıp,
Geriye yalnızca kırık bir vazo
Ve pişmeyen çayın soğuk hatırası kalan bir yürek.

O mavi deniz, yeşile açan yaylalar,
Bir zamanlar içinde sevdanın türküleriyle yankılandığında,
Bugün ise göğün göğsüne,
Yıkık duvarların ardında yankı bulur.
Ve o sözler ki,
Kelimelere dönüşmeden önce kırılmış bir masaldı
Sözlerin yalanıyla örülmüş bir dünyanın içinde
Arzular, öylesine plastik bir oyuncak gibi
Değişir, dönüp durur…

Bardağını titreyen ellerle doldururken,
Her yudumda içinden dökülen sevdanın acısı,
Kumsala düşer,
Toprağa düşer,
Ve yeniden doğar o kırık düş…
Özler, tabi ki de özler,
Yalanın peşinden sürüklenen kalbin boşuna özlemiyle,
Aşkı sözcüklerden öteye taşıyamayanların,
Halkasında gizli kalan bir boşluk…

Ne ağır bir güneş,
Ne de çocukların ayak izlerini takip eden bir yol
İhanetin gölgesinde büyüyen bir çocuk,
Ve sırtında,
Her adımında kaybolan bir güvenin yüküyle
Yalnızca gülümsüyor,
Ama yarım bir gülüş,
Sonsuz acıların göğsünde yankı buluyor.

Bütün bir dünya masum,
Ama içindeki sevgiyi kirleten
Kendini bulamamış,
Bir yanıyla hâlâ çocuk kalan yürekler
Gidip gelmeli,
Bir yanıyla da sevdayı,
Öylesine çıplak ve arsız yaşamalı.

Bunu bir masal gibi anlatsan da,
O masalı öylesine içselleştirmişsin ki,
Bir yudumda eriyecek tüm yalanlar,
Bir başka meltem gibi,
İçinde taşır mavi denizlerin rüzgârını,
Ve kaybolur…
Bundan sonra yalnızca geriye
Bir düş, bir bakış, bir özlem kalır.

Güçlü imgeler ve derin bir melankoli taşıyan şiiriniz, aşkın ve hayatın sahte yanlarına dokunuyor. Oldukça etkileyici ve oldukça keskin dizeleriniz dili nasıl da zengin bir biçimde kullandığınızın ispatı gibi. Şiirde en çok etkilendiğim dize kuşkusuz; "Dalgaların soykırımına uğrayan yürek" dizesi oldu. Böylesi bir benzetme nasıl bir zihnin ürünüdür diye merak ettim. Tebrik ederim.

Kaleminize ve yüreğinize sağlık.

Esenlikler dilerim.