Seni affetmeyi bir çok kez denedim yüreğimde
Yapamadım beceremedim, öyle kırılmış ki kalbim sana
O kadar çok yakmışsın ki şu zavallı masum canımı
Neresinden tutsam elimde kaldı, kırık bir bardak misali
Paramparça ettin kalbimi benim gidişinle be adam ( kadın)

Avuçlarıma verdin sanki giderken yüreğimi
Gücüm yettiğince sıktım, sıktım nefessiz kalana kadar
Öyle bir canım yandı ki gidişinle, yangın çıktı sanki yüreğimde
Yaşayan bir ceset bıraktın ardında sadece giderken
Benim olan her şeyimi alıp da gittin sen benden

Nefes alacak takatim bile kalmadı, Sükut eyledim
Elim ayağım dolanır, yürümeye mecalim yok sanki
Hiçbir düşüncemi kontrol edemiyorum deli gibiyim
Hazmedemiyorum yalanlarla benden çekip gidişini
Kabullenmiyor yüreğim gerçekleri görmeyi be adam ( kadın )

Sevmiştim seni deli gibi gafil avlandım yalanlarına
İnanamadım kimselere yalan söylediğine dair
Yalanmıydı aşk sözlerin, yalanmıydı göğsüme akan gözyaşların
Gerçekten sahtemiydi hepside, nasıl oynadın duygularımla
Bu kadar oyun olamazdı, bu kadar gerçekçi rol yapılamazdı

İnanmıştım ben sana, bana olan sevginin masumiyetine
Oysaki ne çok şey paylaşmıştık biz seninle aşkla sevgiyle
Ne kadarda gerçekçiydi yaşadığımız aşk, ahenk doluydu
Nasıl kıyabildin sana olan bu sevdama, hiç mi acımadın be adam (kadın)
Ben mahşere bıraktım seninle olan davamı, şikayetim ALLAH’ADIR

Çünkü bir cinayet işledin gidişinle, yüreğimi öldürdün sen benim
Yaşayan bir ölü bıraktın ardında, yaşayan bir ölü bıraktın be adam ( kadın )
İşte bu yüzden bir türlü affedemedim seni kendi içimde yüreğimde
Bir çok kez denemiş olsam da olmadı işte affedemedim seni bir türlü
Yüreğime Kazdım mezarını işte gömüyorum seni kendi ellerimle be adam (kadın)