Yer mekan zaman kavramı yoktur özlerken birini ( veya geçmişi)
Kimi zaman bir sahil kenarında bankta otururken
Bazen de gece karanlık odanda özlersin usulca
Bir doğum sancısı gibi giriverir ansızın ruhuna
Gözlerin dalar uzaklara hasretle yanıp tutuşursun

Kokusu Gelir burnuna buram buram yüreğin sızlar işte o an
Gözlerin dolar usulca özlemi sardıkça ruhunun derinliklerine
Yaşlar Akar damla damla yüreğini yakar özlemi büyüdükçe
Gülüşünü anımsarsın hatta sıcaklığını hissedersin teninde
Boğazın düğümlenir hıçkırıklar dolar yavaşca hasretle

Ağlamak istersin haykıra haykıra rahatlayana kadar
Özlemek böyle bir şey Canın yana yana özlersin
Bazen umutla özlersin sarılacağın o günün hayaliyle
Kavuşacağın o günün umuduyla özlersin sadece
Her aklına gelişinde özlersin, anıları hatırlayıp ağlarsın

Hayaline sarılırsın özlemle hasretle sıkı sıkıya
Bazen kahredersin acımasız geçip giden zamana
Özledim diye bağırmak gelir içinden avazın çıktığınca
Dağlara taşlara uçan kuşlara anlatırsın bazen özlemini
İçin için kanatırsın yüreğini, gözyaşlarını indirir hasreti

Bazen de yaradana anlatırsın içinde çığ gibi büyüyen özlemini
İnşirah ferahlığı dilersin Allah’tan yüreğin kor gibi yanarken
Seccadene akıtırsın hasret dolu gözyaşlarını usul usul
Bilirsin ki Allah verir ancak dayanma gücünü dua ile yüreğine
Dilerse gözyaşlarını dindirir, özlemini hasretini bitirir yaradan.