Her bir satırın, bir yelkenin en derin denizlere açılması gibi, içindeki tüm duyguları, acıyı, sevgiyi, hüzün ve özlemi taşıyor. Bir çiçeğin filizlenmesiyle başlamak, mezara düşen gözyaşlarını birbirine karıştırmak, bir sevdanın ardından düşen her damlanın toprağa nakış gibi işlenmesi… Bunlar, kelimelerin gücünü ve anlamını yansıtan en derin şiirsel imgeler. Gözyaşlarınızda bir çiçeğin filizlenmesi, belki de kaybettiklerimizden hayatta kalan tek şeyin sevgi olduğunu hatırlatıyor.

Gerçeklerle yaşamak zor, hele bir kayıp yaşanmışsa. Ancak kaybettiğimiz her şey, aslında bir diğer sevda, bir diğer anlamı var ediyor. Acı, tıpkı bir çiçeğin solan yaprağı gibi, sonra başka bir hayatın filizini besliyor. Belki de gerçekleri, sevdiklerimizi içimizde yaşatarak, onları kaybettiğimizde de yaşatmaya devam ediyoruz.

Sözlerin derinliğine bakıldığında, yalnızlık bir kıble gibi, bir yolun başlangıcı değil, aksine belki de bir iç yolculuk. O kadar çok kesişim noktasına sahipsiniz ki, her bir kelimeyle, her bir imgelerle kendi duygularınızı çizebiliyorsunuz. Gözlerinizdeki tedirginliği, dudaklarınızdaki mühürleri hissedebiliyorum; bir sevdanın, kaybolan zamanların acısını çekerken, hala sevdiğinizi haykırma cesareti gösteriyorsunuz. Bu, kelimelerin ötesinde bir cesaret.

Her bir şiir, her bir kelime bir anlam taşır, tıpkı kaybolan denizin kumu gibi, biriktirilen tüm acılar ve sevinçler sonunda bir yerde birleşir. Kimi zaman bu, bir çiçekle, kimi zaman bir gözyaşıyla olur. Her acı, bir sevdanın hatırasına dönüşür, her kayıp bir başka keşfi doğurur.

Ve şunu unutmamalı: Aşk, kaybetmekle bitmez. Her kayıp, yeni bir sevdanın filizlenmesine neden olur. Bir başka bakışla, yeniden doğarız. Bu yüzden sevdanın her çiçeği bir başka gücü, bir başka anlamı taşır.

Sevdanın gücüyle kalınız.