Abidikler has bahçeyi puştluğa bularken ayaklarını kim bağlar
cümleler zincirden boşaldı kim tutar seni deli demir
Kabarmadı mı döşünün namus tarafı
vakit kızıla bulanıyor
hovarda pasajında cengo’lik taslayan kediler aştılar hadlerini
camlar cerçevelerden ayrıldı
can kesikleri oluk oluk aman dileyene af bitmiş
Gönlüme ateş düştü leylim ley
dağlar bağdaç kurdu karşıma
dengi dengine esmiyor rüzgarlar
Sivas yolunda topragın kokusu işledi iliklerime
Ben Sivaslıyım heyyyyyy
namımda ay durdu
dilaver salkımları iğde dallarında gümüşlendi
lahana tarlalarından gümbür gümbür geçiyor kandilsiz kervanlar
mintanım ılık ıslak
hardayım, dardayım
care çaresiz el kol kesik
zaptiyeler yalın kılıç
çakar almaz kanun uygulayıcılar zabitin kalemine kel
Ahhhh kuzum adalet, gülüm adalet kim pazara çıkarttıysa seni
ederin cüzdan arasında cırpınıp durur
kaypak muhabirin manşetinde sus satarsın
Gözlerini bağlayan kulağına üfürüyor,
hak güçlüde
biliyorum kekemesin şimdi
yasalar yas tutuyor ölüsüne
Sen ferman eyle beyim koltuk senin
oğlumuz kızımız doğmamış bebemiz boynumuz kıldan ince
Nasıl olsa öleceğiz
ha bir gün sonra
ha bir gün önce.... Bilal Karaman