Kiraz dallarında sarı gagalı serçeler dünyaya uyandığında güneşin arkasında duran sen
gece boyu yıldızlar akmış saçlarına
boncuk boncuk büyüyen gözlerinden
prangalarını kıran kelebekler geçiyor

Bahar ötesi bahçelerden
çiçekler dağıtıyorlar kokularını
Krizantem kokuyor ellerin
sen geçiyorsun içimden

Bu şehrin toprağının kokusunu en iyi bilen, rüzgarın aheste esintisiyle dans eden yaprakları gülümseyerek izleyen
Şifanın balıklarla operasyonlara soyunduğunu yaşayan sen

Ayaklarını suya salıp hayallere daldığında şarkıların şenlendirdiği derelerde anıların resimlerden çıktığını görsen
en deli kalp atışlarının krizlere yürüyeceğini ezbere bilen sen
Her buhranı her hıçkırığı kendince öldürüp güzeliğe dönüştüren yine sen

Oysa bütün bunlara rağmen
ne sen, ne ben aşkın A sını bilmeyen meczuplarız
yalnızlıktan namus besleyen

Ah lar vah lar evirdi devirdi umut söyüçledi götürdü gençliğimizi

uyan derim uyan, uyan da uyart beni azat et esir aldığın kalbimi
İşte geldik gidiyoruz severek sevişmeden ... Bilal Karaman