Bir çocuk ağlaması, oturur yüreğime
Aç susuz mudur diye, sormadan duramam ki
Acıları yerleşir burnumun direğine
Az da olsa bir şeyler, vermeden duramam ki.

Gamzeli yanakları, güller gibi açılır
Saçını okşadım mı, yüzde neşe saçılır
Sevgisi çok yücedir, candan bile geçilir
Onun mutluluğunu, görmeden duramam ki.

Keyfi yerine gelir, sağa sola koşturur
Yakalayayım desen, bahçe duvar aştırır
Sevinç dolu gözyaşı, bizleri de coşturur
Saçlarına elimi, sürmeden duramam ki.

Gözüne baktığında, sevildiğini bilir
Kuzum desem koşarak, hemen yanıma gelir
Dilini bilmem ama, tavrı bambaşka olur
İçlenen dünyasına, girmeden duramam ki,

Dudağını büzmüşse, mutlaka derdi vardır
Dediğini yapmazsan, suratı karamsardır
Canımız ciğerimiz, en güzel yadigârdır
Arada güreşirken, yormadan duramam ki.

Çocuk dünyası işte, olmayanı oldurur
Neşesi üzüntüsü, içimizi doldurur
Oyuncağı kaybeder, dakikada buldurur
Ben de onunla yere, sermeden duramam ki.

Necati’yim varlığım, hep onların yanında
Üstüne hiç varmayın, şeytan oynar kanında
Kaşları çatılınca, küsüverir anında
Onu döven ellere, vurmadan duramam ki.

Necati OCAKCI