Söyle bana İliya,
Hangi dudaklarda şimdi nefesin?
Hangi kollarda bedenin?
Ah! İliya!
Yandığım gecelerde
Yok ettim seni.
Gecenin zifirisinde dilimden düşmezken
Söz verdim yüreğime
İsmini anmayacağım diye!

Ah! İliya!
Özlem de neymiş,
Sar beni, sarmala,
Bucaksız rüyâlarında
Umutsuz gezinir düşüncelerim
İdamdadır ruhların kalbi
Bilmeyeceksin hiçbir vakit İliya!
Bir yemin ki
Anlayamaz hiç kimse!

Sevmek de neymiş İliya!

Kanıtla bana, kanıtla İliya!
Beyazın siyah olduğunu, siyahın pembe olduğunu
Nedir ki doğru?
Aşk mı?
Bilinmezliğin kurağında yeşerttiğin
Mutlak bir gün tüketeceğin
Her bedendeki hayvansal duygu!

Anlamaya çalışma boşuna!
Duygular zıkkım olmuş
‘Yalan dünya’nın üstünde bir kök salmış, olmayacak yerlere
Şimdi sen İliya!
Bir bedenin
Satılık ruhunda kendini bulmuşken
Satırlarım fazla gelir sana
Anlamaya çalışma!

Ah! İliya!
Son yazılandır belki bunlar
Sana ve dünyaya
Sakın duyma!
Belki buluşuruz diğer diyarda!
Sana şimdilik ELVEDA!
Sensiz yarınlara MERHABA!