GİRİZGÂH

Omuzum bulut küfesi
yeniler her yağış
gözlerim serap eskisi
kaç nadas yüzüm sürülür
dökülür hüzün örtüsü
dudağımda sus kuyusu
çorak yürekte susar fırtınalar

O’NA

gözlerine bakarak yönümüzü bulurduk
hayatın anlamı üzerine tek sözün olurdu
sustuğunda kainat susardı susuzluğuna
az kelime pay edilmişti sana
o azığı kullanırdın
gözlerini şimşek kıskanır
kaç kişi öldürdün o bakışlarınla
gereksiz konuşmaların kalkamadığı masadan
hem bir acı ve sancı içindeydin
yine de sadakasız tebessüm dağıtırdın
susmak evet susmak
ne kadar zor bir şey bizlere ya sana
bilirken susmak
bileylenmiş sözlerden tek atımlık kullanmak


GİDENE

yoksun
kirleniyor sözler
artıyor boş lakırtı ve sahte gülümsemeler
yavan masallar ve masa
susuzluğumuz yanağımızda dantela
eğer yüreğimiz varsa YAVA
sayende kalan anılar tortusu
kaç nadas bekliyor seninle sürülmeyi
yeşertirsen umut denen haylazı
yön bulmak için gözlerinin karası
eskimiş çocuklar büyüttüğün

özlüyor