Zihinleri delen, ahu bir fırtınada
Savrula, savrula, yüreklerimize
Kapkaranlık ejderhalar, sığdırdık bugün
Yine kurtaramadık insanlığımızı
Tanrımıza, biz iblisi yarattık bugün

Zindanlarımızda, yakılınca bir mum ışığı
Sarıldık merhametimizin, sefil koynuna
Vicdanlarımızı eritmeden, alev, alev titrettik
Bir kör kulun, yüzü suyu, hürmeti hatrına

Savaşın tam orta yerinde, çaresiz bir kahramana
Aşk şehrinde, sen mültecisin bile diyemedik
Aşk Tanrısı yıktık biz senin heykelini...

Kendi ellerimizle, söndürdük biz güneşlerimizi
İsyanın kılıcını çekemeden, sattık biz kaderimizi

Herşey sihir mi, tuzak mı?
Büyüsü yalan mı?
Bizi Tanrı yeniden yaratır mı?
Soramadık, biz kimselere

Kırılınca inci kafesinin kilidi
Tutunamadık benliğimize
Yediremedik biz kendimize
Kendi kalbimizin ekmeğini ...

mesutkuntan