1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
230
Okunma
Tükenmez sandığı
Bir arayışla saklanırken
Fısıldıyordu kulağına
Varlığı
“Yazdıran sensin…”
Derken ağıtca sesi
Dört duvar kapandığı
Odadaki yatağın ucuna
Oturdu
Henüz boşaltmadığı
Karton bir kutuda
Olduğunu hatırladığı
Boş bir kağıdı çekti
Yarı aralığından
Hafif yırtıldı kenarı
Telaştan
Elinde tükenmez mavi
Turuncu bir kalem
Arada bir şifonyerin aynasına baktı
Bir karalarcasına
Anlaşılmaz bir biçimde
Yazmaya çalışırken buldu kendini
Kendine arayışında
Aşk bu, anlasana
Gelmedim mi
Peki sana defalarca
Söyle bana dedi
Ben kimim peki
Zikredercesine resmini
Gümüş kızılı bir yokluktan
Bir tutam sır taramıştı
Haki bir kapşona
Hapsettiği
Dağıtırken
Kır saçlarını
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz