Revnak bir gülüştü acının sessizliğinde bükülen kalemim
Dokunulmazlığında şiirin
Bükemediğim eli öptüğüm
Huzuruna çıktığım her hüzün
Yerin göğün metaneti giyindiğim
İflah olmaz iken dünde kalan neşem
Nurun ve ışığın sefasını süren kalem ve yüreğim
Sözcükler haşmetli lakin uzağında kaldığımda
Eremediğim hidayet ölüm olmazken kucağımda
Ve sırlar
Ve serler
Asılı kaldığım surlar
Ve ömür
Ve şiir
Bekası olmasa bile zamanın
Sonsuzluğun rayici
Eşlik eden tufanın
Ve vermediğim taviz
İçre dönük mutlak bir gölge
Boyumu aşan dalgaların gücünde
Gölgede kaldığım
Aşkın hikmeti
Özlemin derdest eden kimliği
Sevecen mevsimlerden değil
Acılı iklimlerden firar ettiğim kadar
Meyyal
Olduğum göğün kırık kaparosu
İflah olmaz yalnızlığın
Kırıntılarında dahi sevebildiğim
Ömürlük aşkların tutamağı
Varlıkla iştigal hiçliğin uzamı
Teşrif eden yeni gün ve de
Evelemeden gevelemeden gülebilen her hece
Askıntı hüzne
Yaratısı bir gülde saklı
Çiçek olmanın doğası ve duası
Sarkıtların nezdinde
Yayvan bir gülümseme sözcüklerin titrinde
Azığa aldığım kadar hayatı
Azdan çoğa büyüyen sevdayı
Bahşeden Rabbime duyduğum aşkı
İçime çektiğim kadar da hayatı
İlahi Ateşin tevafuk gücü ve sırrında saklı
Nice bilinmez
Yer ile gök nasıl ki birbirine kavuşmaz
Issız
Ve meşakkatli bir davanın da muhatabı
Ve işte yerleşik bir şiir
Davasını güttüğüm ömür
Devrik cümlelerle örülü her şiir
Devası sadece Rabbimde saklı
Ölümün öteki yüzü
İki cihanda da aziz olsun insan yeter ki
Gücü yettiğince
Metanetin ve inancın gücü
Yaşam denen diyezin nezdinde
Hükmü veren mademki yüce Tanrı…