MOLOKAN POLYE (BEHİCE)

Saçları sarı, gözleri mavi, akça pakça bir güzel Polye,
Aha o işte, Vasil’in kızı…
Göç yolundan geri dönen, aşka düşen kız.
Dipsiz kuyuların ışık hüzmesi,
Karanlıklarda sahipsiz,
Bilinmeze giden yolda büyüyen Molokan bir çocuk.
Sen aşkın yolunu gülistan mı sandın?
Sen aşkın sahrasında Kıpçak Dursun Ali’ye kandın.
Kimsesiz ölmeye razı mı oldun?

Gözlerinden dökülen yaşı kimler silecek?
Karışsın mı kirli sulara, paslı leğende?
Düştüğün kaldırımlardan kimler kaldıracak?
Ah, Vasil’in kızı, kaderin karadan karaymış.
Ben senin öykünle ağlar dururum.

Polye doğdun amma Behice öldün,
Aşılmaz dağlarda, varılmaz yoldun.
Anan, baban gitti, sen burada kaldın.
Seherin karanlık, zor oldun Polye.

Ah, Vasil’in kızı Polye, senin gözlerin
Taşı eritir, yürekleri kanatır.
Merhamet duygusu, senin varlığına
Boyun büker.
Sana uzanır sevilesi eller,
İncitmez seni hiçbir kimse.
Ananın rüyalarındasın her gece,
Sen uzaklarda kaldın kalalı.
Yine de sormak istedim:
Seni incittiler mi Polye?

Ahh Polye, yıllardır seni taşırım kalbimde.
Ne Kıpçak delikanlı Dursun Ali’nin aşkı,
Ne senin kanayan yüreğin, lal olan dilin…
Ben kendimi senin yerine koydum.
Keşke gitseydin bu yerlerden Behice olmadan önce,
Göç yolundan sevda yoluna gitmeseydi ayakların…

Tutulsaydı aklın,
Yok olsaydı seven kalbin
Olmazdı böyle kimsesiz ve yurtsuz bir mezarın
Seninle bir yıldızlar kaydı.
Ardahan Behice’sini toprağa değil,
Yüreklerine gömdü.Deli değil, deliren BEHİCE


Kars yöresinde Molokanlara Malakan denilmektedir.


09.05.2023 MANİSA