Vur paslı zincirlerin açılsın yavaş yavaş
Çalış hiç durma çalış. Durmadan hiç arkadaş
Ancak böyle kırarsın bu korkunç zincirleri
Çalışmazsan kalırsın zincirlerinle yoldaş

Hür olmak özgür olmak çalışmakla mümkündür
Tenbellik yavaş yavaş elin kolunu bağlar
En son mahkum olursun karanlık bir hücreye
Ölmüş insana benzer tembellikle o sağlar

Ruhun ışıl ışıldır yanar renkli ışıklar
Zihnin berraklaşır parıl parıl parıldar
Umutla gönenirsin çalışıp okudukça
Çölden çıkar da insan engin denize dalar

Uyku uyuşukluk tembellik ve ye’sile
Ölmeden gömülürsün unutma toprağına
Çalıştıkça var olur dirilir canlanırsın
Okur destanını hep çalışkanların çağlar

Evrende her bir şey hep durmadan çalışır
Tekamülle kayalar maden ve toprak olur
Madenler bitki olur nebatlar hayvan olur
Hayvanlar insan olur.. Böyle yanar çerağlar

Bir hayat nurudur fışkırır her bir şeyden
O kupkuru ağaçlar yemyeşil filiz olur
Kara toprak rengarenk çiçeklerle donanır
Bir hayat ırmağı ki şelale gibi çağlar

Çalışmakla bakarsan bağ olur yüce dağlar
Çalışmakla iyileşir bütün hastalar sağlar
Çalışmakla ulaşır insan tüm emeline
Teknikle çalışmayla yakın olur ırağlar
Kenan Erdoğan Manisa