Deniz yordu eflatun bakar gözlerim
Taşın içinde gömülü
İnsan olmadım mı sandın
Omuzum bulut küfesi
Kaldıramaz mı o yükü
Her yağış yenilerse derdim
Çeşm-i Cihan oldu kalemim
Dünden yarın ödünç kollarım
Biri kırık dirsekten ama ne dilersen dile
Belki Beşiktaş’tan getiririm istediğini
Ah o eski çocuklar ve çocuklar yok
Zamanın laneti bu
Giden gelmiyor ama akıyor hep o yöne
Bil artık dertlerimi masaya bırakmıyorum
Mağramdan çıkıp İncir Kuşları’nın kafesine
Göçebe olamıyor bir koltuğun yerleşiği
Bir kız bir oğlan Brütüs mü brütüs
Bir butik bir çok Çehre
Ama diyorum ya deniz yordu sözlerimi
Dışında olayım kuş bakışı laciverti
İçi biraz dalgalı boz bulanık nihayetinde
Konur bir orta telve yılların kırklardan alacağı
Kafesi açtığımda başında altın tacım
Bir duvak büyük olanda gümüşlü bir gelecek düşledim
Şehir eski bir ziyandı gideceğim mavi bir düşe
Sen de yeşili al biraz buluşalım turkuaz

Devamı gelecek Pukeleke sonrası hep beyaz
Sen ısıt o kalbin cezvesini geçsin mi o
Hem pukeleke hem ayaz ve dile gelsin dille gelsin yaz


(19/20,)