İlk tane;
hayatın sertliği ve acısıyla uyanışlarımız.
rüzgarın içindeki ateş, yavaşça sızlayan içsel acıyı, kesik ve güçlü bir şekilde ifade ediyor.

ikinci Tane;
sancılarla dolu bir sabaha gözlerimizi açtık.
derin bir hüzünle yeni bir güne başladık.
yine yüklü bir kalple uyandık, içimizde devasa bir ağırlık var.


üçüncü tane;
aynıydık
birlik duygusu vardı.
her şeyin bir zamanlar aynı olduğunu hatırlatan, kaybolmuş bir bütünlüğün yankısı vardı.

dördüncü tane;
geçmişin her bir izi, kaybolan izlerin saklandığı nüshalarda yerini buluyordu. her bir hatıra bir başka dünyaya kapı açıyordu.

beşinci tane;
ve dalgınlığın atlarla yarıştığı
zamanın hızla akışına karşı bir duraksama vardı.
dalgınlık, hızla giden zamanın içindeki yavaşça bir arayışa işaret ediyordu.

altıncı tane;
akşam, geçişi, sona yaklaşmayı ve bir tür sakinliği ifade ediyordu.
hüzün, şiirin tınısını derinleştiriyor, her şeyin bir sonu olduğunu hatırlatıyordu.

yedinci tane;
yağmur, acıyı ve sancıyı yansıtan bir deyiş olarak yerini alıyordu.


sekizinci tane;
tamamlanmamış bir şeyin varlığıydı bir yarım sıcaklık.
geçmiş hala içimizde bir parça eksiklik olarak fısıldıyordu ruhumuza.


dokuzuncu tanede;
kelimeler ağzını aşan boşluğun iştahıyla birleşiyor, kelimeler bu boşluğu doldurmak için uğraşan bir çabaya dönüşüyordu.


onuncu tane;
gecenin kara kaplı defterinde uzaklara duyulan bir özlem vardı.
ve en ağrılı saatlerinde, avuçlarda sıkıştırılmış bir bekleyiş vardı.

on birinci tane;
beyaz saflığı ve aynı zamanda tertemiz bir hayali simgeliyordu
ama yollar bir tür belirsizlik ve yalnızlığın ustalarıyla doluydu.

on ikinci tanede:
geçmişin o siyah beyaz fotoğraflarında saflığın ve masumiyetin yaşanmışlıkları ve çocukluk hatıraları vardı.
bir zamanlar oyun oynanan yerler şimdi sahipsiz bir kın gibi dışardaydı.

on üçüncü tane:
içimizin ışıl ışıl yıldız örtüleri..
hâlâ var olan yol fenerleri.

on dördüncü tane:
aynıydık
bir kez daha "aynıydık"
o anlık çağrılar, ömür boyu sürecek hatıralar..
bakışlardaki o küçük işaretler..
hâlâ derin bir nehir gibi çağıldıyor, derinlerde hâlâ bir gizemi fısıldıyordu.


on beşinci tane;
nazende kıyıların uzağında
ince bir zarafet ve kırılganlık vardı.

on altıncı tane;
ikindiler, günün sonlarına doğru yaklaşırken , gurbet trenleri geçiyordu sessizce ömrümüzün raylarından.


on altıncı tane;
toprak ve insan
her ikisinin arasındaki bağ, yaşamın özüyle yüzleşiyordu.

on yedinci tane;
çiçek ve yağmur
güzellik ve geçicilik.
büyüme ve son.

ve final tanesi;
içindeydik hâlâ yılların
düğümlü zincirlerin gümüşünde
uzun uzun aydınlanmak istiyorduk
ışıltılı avuçların içinde.

ve uzun uzun öpülmek ,
köklerini açığa çıkarmış
bir mum ağacının altında.


:)
sevgi tebessüm.





Ramazan Boran 1 tarafından 19.2.2025 15:41:29 zamanında düzenlenmiştir.