Kemanın içli nağmeleri
Götürür derinliklere
Yalnızlığımda ruhumu sızlatır...


Bir dünyam var benim yanlızlık kokan
Kalabalık için de tek başına kalan
Helede geceleri sessiz odalarda bir başına
Herkez uyurken döşeğinde daha bir vuruyor san-ki
Ahhh!!!
Bu keman sesleri
Neler geçiyor gözlerimin önünden
Anam canım anam sıcacık
Sevgi dolu şevkatli bir yuva
Yada ben öyle sanıyorum
Bir ramazan günü gözlerimin önünde
Babam baş köşede
Muhteşem bir sofra o mubarek insan dua etmekde
Aman yarabbim ne huzurlu bir ramazan
Küçüğüm arkadaşlarım var
Oynuyorum kapı önünde
Üstüme titriyorlar küçüğüm diye
Nazlanıyorum şimarıyorum ve gülüyorum
Offf!!!
Ne güzel çocuk olmak
Heryer sıcacık sevgi dolu
Yada ben öyle sanıyorum
Sorunlar artıyor büyüyorum
Yavaş yavaş gözyaşını tanıyorum
Keşke hiç büyümesem diyorum
Ahhh!!!!
Bu kemanın acı iniltileri
Hoşgörülü şevkat dolu bir evden
Olgunluğumun son demi yuvama uçuyorum
Umutla hüzünle ama sevgiyle
Eyvahhhhhh!!!
Yanlızlığımın tam ortasına düşüyorum
Anam babam dayanamam dayanamam
Ne büyük acıdır sizleri kaybetmek
Kaldim bir başıma yanlızlık aşıma
Offf!!!
Çal kemancı gözlerim iflas etmekte
Çocukluğum gençliğim gülen yüzüm
Sesinle sanki zamana gömülmekde
Şevkatimi ahlakimi sevgimi demleyip dostlarıma sunsamda
Düşmandan çok dostum olsada bu cihanda
Çakıltaşı gibi olmuyor yanlızlık deryasında
Evlatlarım oluyor saçlarım ağarıyor
Bedenimde her bir hücrem birbir sızlıyor
Yaşamla savaşmayı öğreniyorum
Yanlızlığımla yaşamayı öğrenemiyorum
Ahhh ahhh!!!
Çal kemancı çal
Son fasl-ı bahar gibi çal
Yüreğimin mürekkebi bu sayfaya dökülmese idi
Eminim bu yürek kaldırmazdı bu son taksimi
Şiirlerimde kendimi buluyorum buluyorum da
Yanlızlığım da bulamıyorum kendimi
Hep yanlız kalıyorum
Kemanımda ki yanlızlık gibi

__________________________________________
Sem_39 (Z-Ç)