En kuytusundayken uykunun ayakta dimdik
Gecenin sefası mı bu yoksa bir tükenmişlik
Karmakarışık duyguların en dipsiz sorunların
Her yol ayrımında öne çıkan kimdi öylece?

Kimdi ki yeniden doğmakla ölmek arasındaki
Hayatı bambaşka bir yere eviren, dağı deviren
Bitimsizi bitirirken, bitmekte olanı süreğen kılan
Kiminde yalan sandığım, ta yürekten hicran
Kiminde ebedi huzur, neşem ve dahice de ilham
Kararsızlıklarımın omurgası sen değil misin?
Ve karar kıldıklarımın da nirengisi, incisi…

Ne senle açtı baht ne de sana rağmen var haz
Kiminde elinde kazmaydı sayki, haydi kaz
Yerinde gül iken dikeni dokunmayan, batmayan
Bir şekle sokamadığım, yeremediğim, bilinmezlik
Belki de benle yaşanıyor bu cihette keşmekeşlik
Yine de asla diyemediğim, vazgeçemediğimsin
Buysa gidişat, işle ki toprağını o gönül bahçesinin
Şarkıların nakaratının söylendikçe dikleştiğisin,
Hayatın en kırılgan yanı, tercihlerin tercihisin…

Bir tesellisi olur mu gidişatın yaşanılıp görülecek
Ümitler belli ki tebessümlerle güçlenip yeşerecek
Olmazların getireceği zorluklar aşılmıştı, aşılacak
Karmakaşanın ortaya koyduğu manzaralar vardı
İçe de sinmediler, yaşananlarsa türlü hezeyandı.

Hüznün solmasına belki de kalan son perdedir bu
Ve yüreklerde duruldu kavgalar, ne de büyük huşu
Uçacaksa elden avuçtan konmak için güle bülbül
Ver elini de diyecekse içteki delice duygu, gül.

Denemek değil artık mesele, nelerdir diyeceğin
Dinlemek verecek mi yeni güne, nelerse değsin
Ve azalsın gamlar, geceler gündüze eğilsin
Sızsın ışığı şafakla birlikte türlü türlü sevincin
Beklentilerin önünde, özünde, sözünde değil misin?
Ya beklentilerin vereceği sevecenlik, yahut açmaz
Gayelerin ortaklaştığı inci, ilki, biriciği misin?

Oğuzhan KÜLTE