Dinlemeden anlamalar, duymadan da işitme
Görmeleri bir bırak, gölgemden de çekinme
Ve kısacası say hükmünde şu yokların beni
Hiç olmazsa adım kalsın isterdim gölgelerde
Üzdün silsilesinde anların, şimdi dilersen git

Ortağı olamamışsın ki uhrevi duygularda
Uçmaya çabalayan tüy de değilmişsin kanatta
Yürek serinleten, haz katan olabileydi ah esişin
Bu çaresizliklerden ne yazık sebeplenmişsin
Ezdin günlercesinde daim, ahesteden git.

Bırakman gerekenleri saydım saydım duymadın
Bir ölçü vardı çok kolay, edebe de uymadın
Ve vurdun sırta kamburlaştıran dert sillesini
Hatırladıkça kızıyorum kendime, bırakmalıyım
Ne yazık ki emeklere saygıda çok kararlıyım
Hüzne boğan nefesinle, kemden demli dilinle
Kalmasın bir izin yerde, hissetmeden git.

Bir boşluğun olacak bilirim, bu bana özge
Sana dolamamışım ki ne gündüz ne de gece
Yer kalmamış senden bana, ben benden öte
Varlığımla yokluğumum çaresiz ikileminde
Nokta kadar alma benden , al işte istikamet
Öte beri bakınmadan, hezeyanlarınla git.

Gitmelerin bir dönüşü olur mu bilemem
Mazideki derin izlerini isterim de silemem
İyileri koymuştum hep öne, çok da samimiyim
Yanında ne deli oldum, ne de bir veliyim
Son bir kez olsun diyemem, içten yerginim
Dilediğin yöne yönel, vakit geldi git.

Çeperi olmalıydın, korumak için özü içteki
Vermeliyin ilhamı kalbe , yürüyüşte nefesi
Oysa sırtını dönmek varmış sende ilk adım
Nicedir tanıdım seni şaşırt isterdim, yanılmadım
Bıraktın en hüzzamlı perdede, alkışlarla git.

Bir uzanmak vardı renkleriyle cümbüş hayata
Ve hissetmekti mesele her an ve zorlu şartta
Nedensiz nedenler, cevapsız sorulardı bakiye
Bir ömrü heba etmek sana verdi mi hediye?
Al anılarını, bırakmadan zerre iz, öyle git.

Uzanan ellerdir tutkuyla, emekle, sevgiyle
Onlara eşlik eden sözler, engindir samimiyette
Yalnız kulaktan işitmekle anlaşılamazdı duygu
Hezeyanlarının esiri sen sayısız da tuzak kurdu
Elde kalan soğukça his, solmuş birkaç resimdesin
Ya gir kadrajına hayatın yürünsün son nefese
Yahut duyma içten gelen sesi, kararlıysan git.

Oğuzhan KÜLTE