Yaşamak, Sevgili dostum;
Mücadele etmek,
Terlemek,
Çalışmak
Ve yorulmaktır.

Gür siyah saçların,
Ateşli bakışların,
Adaleli pazuların,
Her renkte diğer saçların,
Kaşların,
Başların,
Çocukluğun, gençliğin ve orta yaşların,
Artık seyreklermiş umutların,
Beklentilerin,
Olmasa da olur anların,
Anıların,
Ömür dediğin,
Daha da doğrusu zamanın,
Azalanın,
Elinden alınanın,
Benim derken kaybolanın temelinde,
Çıplak ayaklarla çamurun içinde,
Yalnız asfaltta değil,
Stabilize, taşlı, çakıllı yollarda,
Kavurucu sıcakta,
Dondurucu soğukta
Ve serinde,
Zihnin ve düşüncenin derininde
Binlerce yıl öncesine uzanan bir kavga,
Bir savaş,
Bir varoluş mücadelesi,
İlk insanın berrak sesi,
Cennet bahçesindeki ilk nefesi,
Yeryüzüne düşmüş ayakların izi var.

Ya o elmadan dişlemeyecektin
Ya da yaşam suyundan hiç içmeyecektin.

Yaşamın içinde ve ortasında,
Mücadeleye,
Var olmaya kucak aç Sevgili Dostum.

Artık bırak,
Var olmayanla zaman katletmeyi…