Şiirin Hikayesi
1877/1978 osmanlı Rus davaşı olduğu zamanda ki buna 93 Harbı denilmiştir.
Çekirgelerde binlercesi toplu halde kalan buğdaya saldırarak eser bırakmiyordu tarlada
En büyük beslenme kaynağı olan ekmeğın yok olmasiyle açlık başladı.
Özelikle daha önce buğday stoklamayan fakir insanlar için bir yıkım olmuştur.
Devlete savaştan dolayı bitkin bir furumdaydı zaten yardım yapacak durumda değildi.
Olanıda o askerler için topluyordu
Yağmur,
yağmur diye inliyorlar
Duaya çıkmiş insanlar.
umutlar tükeniyor
Doksan üç harbı yılları
Osmanlı,Rus
savaşı başlamiş
Sala ğele diyorlar dedelerımiz.
Korkunç mu korkunç
zamanlar
Korkunç açlık yılları
Su yok ,her tarafta kuraklık başlamiş
insanlar perişan
Memleket harap olmuş
Çekirgeler ordu olmuş Ruslarla berabermı ne
Saldırıyorlar her yere,
Tarlalara hücum ediyorlar.
Başakları bir anda tüketiyor
Eser yok buğdaydan
Tabyalar engelemiyor çekirge ordusunu
insanlar ölüyor yavaş yavaş
önce
çocuklar
sonra yaşlılar
Sonrada diğerleri
Ekmek,
ekmek diye bağırıyorlar
Yok ,bir deri,bir kemik kalmiş
çocuklar
Her kes başının çaresine bakiyor
Çocuklarını b
aşkasına vermek için çırpınıyorlar.
Adeta kiyamet sahnesi
on kişi hayvan derilerini emerek
Ayakta kalmaya çalişiyor
Pancardan ne bulurlarsa yiyiyorlar
çocuklar dağılmişlar etrafa
Aileler dağılmiş
Anlatılmakla bitmeyen hikayeler
Devlet daha yoksul olmuş onlardan
iki ölçek buğdayi olanlardan birini aliyor
Sonra vermek şartiyle
Seferberlık yılları
Köylüler saklıyor buğdayi bin bir hileyle
Devlet görmesin diye çukurlara koyuyor.
Birini üstüne yatiriyorlar hasta diye
Komşusunun çocuğunu yiyenler olduğu bile söylenilir
Dedelerımızın ,ninelerimizin
Çektiklerinden kısa bir anı
Gerisini onlardan dinlemek gerek
zor yıllarmiş,gerçekten zor yıllar
21/01/2024
mesakin
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
