Hayatın mor gecelerinde kayboldu ayak izlerin
Kapattım gönül sayfamı yazmayacak kalemim seni
Görmek istemiyorum bu yolun sonunu
Bir hayal tufanı gibisin,yönün hiç belli değil
Bir yerlerde savrulup,kendimden vazgeçmek istemem
Her yok oluşta, sürdüremem bu hikâyelerini
Şimdi değişim zamanı,kış son demlerinde
Baharın sırası gelmiş,ısıtmak ister yüreğimi
Her sabah doğan güneş umut olmak ister yarına
Yarım kalan hikayeler gündemini korurken
Ciğer yakan aşklar sırada bekler
Yarına yelken açmak,yeniden başlamak umuyduyla
Takvimi’nin yapraklarını çevirip,unutulan aşklar
Dilerim hasretle kavuşmayla taçlanmasını beklerim
Sevgi özlem demek özlem ise hasret demek
Bizlere tahsis edilen olan bu duyguları
Bir lütuftur ve onları dolu dolu yaşayalım…
Korkma, kokmuyor kelimelerin nefesi…
Çünkü, her nefes alışlarda AŞK vardır
Şiirler yazıyorum baharın renklerine.
Kırmızıya kibrit çakıp, çilek kokusu ekliyorum mısralara
Kim olduğumu sorma?kim olduğumun ne önemi var
Anne,babadan olma senin gibi insan oğluyum
Aşk’ı sonuna kadar savunan bir kalem işçisiyim
Hep geçmişin özlemini için için çeken
Nerede o eski sevgiler,aşklar!” diyen birisiyim
Bu kadar olumsuzluklara direnen
Senin gibi yaşam mücadelesi veren bireyim
Yine de ümitsiz değilim yarınlardan
Yüreğimizdeki aşklara hayatını adamış
İman gibi ortak sevdaları birlikte omuzluyorum
Sürdüğüm yalnızlığın bir fırtına olduğunu biliyorum.
Bu yalnızlıkta omuz vereceğini umuyorum
Bedenimde ne olursa olsun bir kalp taşıyorum
Kırgınlığım olsa da yarına umutla bakıyorum

YEŞİLIRMAK