Yosun tuttu yüreğim hiç kimseyi görmüyor
Yokluğunun resmini çizemedim Dilara
Aklım beni terk etti yuvasına dönmüyor
Yalnızlık ne cehennem sezemedim Dilara

Kilit vurdum kapıya, perdeleri kapattım
Suratım iki karış, her gördüğüme çattım
Bütün şiirlerimi kaldırıp çöpe attım
Sensiz kalemi kırdım, yazamadım Dilara

Bak yine akşam oldu şimdi ne yapacağım
Sensizlik zehir gibi nasıl dayanacağım
Şimdi bulsam dizini hemen kapanacağım
Aklım seninle geldi süzemedim Dilara

Daha dün o sokaktan geçtim yabancı gibi
O sokak ki ruhumun bir tek ilacı gibi
Bedenim ev sahibi, sen de kiracı gibi
Nedense dayayıp ta dizemedim Dilara

Uçurumdu gözlerin, ben kurumuş bir çalı
Varlığınla yeşerdi, filizlendi her dalı
Yakıverdin giderken kıyındaki sandalı
Sevdanın denizinde yüzemedim Dilara

Gittin de bulutları gözlerime bıraktın
Güzel hatıraları gizlerime bıraktın
Şu yorgun bedenimi dizlerime bıraktın
Gezmek istedim sensiz gezemedim Dilara

Mutluluk bir rüzgârdı sahilimi yokladı
Mevsimler çiçeğimi hep zamansız kokladı
Dağlar girdi araya seni benden sakladı
Ferhat olup taşları ezemedim Dilara

Eriyorum gittikçe ateş üstünde buzum
Kalmadı kimselere bakacak eski yüzüm
Ne bir çiçek topladım, ne de bir salkım üzüm
Bu yıl da bağlarımı bozamadım Dilara

Hani “senden aklımı istiyorum” derdin ya
Hani Mecnun’dan beter deli’ni severdin ya
Yüzüstü bırakarak beni yere serdin ya
Seni hiç anlamadım, çözemedim Dilara
Seni hiç anlamadım, çözemedim Dilara