Eller cepte
Cep ellerde
Metelik değmiyordu tene
Issızlığın içinde gece
Gecenin içinde karanlık
Bir ıslık eşliğinde
Dolaşırken sahilde
Ayağım takıldı bir şeye...

El fenerim yoktu
Ayın ışığı çoktu...

Bir çaydanlık benzeri
Biri atmış besbelli...

Diz çöktüm almak için
Bir kulpu var o biçim...


Aldım elime oturdum sahilde bir kayaya
Başladım ellerimle tozunu almaya...

Bir duman sardı etrafı
Aklım başımdan kaçtı...

Bir ışık süzüldü
Çaydanlığın içinden
Gözlerim kamaştı
Yaydığı parıltıdan...


Korktum kaçasım geldi
Sahil bomboştu
Kaçacak yerde yoktu...

Bir vücuda büründü ışık aniden
İn misin cin misin diye sordum birden...

Cinim ben dedi sende benim efendim
Kurtardın beni bin yıllık esaretten
Dile benden ne dilersen...

Ne diler ki bir insan gecenin bir vakti
Ne dilersen dile üç hakkın var dedi...

Durdum düşündüm
Çarpmazsın dimi beni
Olur mu hiç öyle şey sensin benim efendi...

Tamam dedim şimdi oldu
Dünya sayemde kurtuldu...


Dünyaya huzur
İnsanlığa bilgelik
İstemem kendime bir tek metelik...

Aşk dilerim kendime
Yanımda olsun kafi...

Han hamam saray
Karun kadar zenginlik
İstemek dururken
Neden harcadın hakkını ?

Huzur olmadan yaşanır mı sarayda ?
Han , hamam saray dolu mu ki huzurla ?
Bir parça ekmek yiyeceksem aşkla
Değemez dünya malına verdiği değer...



Üç hakkın doldu dedi
Haydi bana eyvallah...

Sen sağ ben selamet
Varalım bir huzura...

Bir ses duydum aniden
Haydi kalk sabah oldu
Anladım ki rüyaymış
Huzur hep yalan oldu...


Çağdaş DURMAZ