Yak!

Dipsiz siyahı kırmızıya vurmak için
aşkın hammaddesinden başlıyorum yakmaya!
önce kelimeleri yakar toplayıp,
atıyorum gözünün ormanına..

Aşka yakalanan zamandan başlayıp,
yalnızlığıma yakın her şeyi..
yenilmiş çerezleri,
öpüşmüş dudakları,
gidilmiş yolları,
anımsadıklarımı,
sayıp saymadıklarımı..
yakıyorum..
çehrene yakın..

Bana yakın olan yalnızlığı,
senden alıp sana verdiklerimi,
gülümsemelerimi,
buse izlerimi,
şarkılarımı,
şiirlerimi,
verip vermediklerimi..
yakıyorum..
gerçeklerimi,
yan anlamlarımı..

Ateşledim
Yangın yeri olan yüreğimi de..
kalem kağıt ormanlarımı,
kalbimdeki kitapları,
Leyla’sı olan seni,
göz yaşlarımı,
bedenimi,
alevimi,
yakıp yakmadıklarımı..
yakıyorum..

A/yak olma artık mezar yoluma,
alevim de yan/ımda
mezarım da yanmakta
yakmakta..
içine düşersin!!
küllerim de yanmakta
yakmakta..
Bil ki ben ateşin günahkarı!!


19/10/2008 feridizm