Bir gece başladı,hezeyan!
Yelkovan akrebini kovalarken,
Beynimde kelimelerin gürültüsü başladı.
Doğup doğup büyüdüler,
Faniler mahallinde.

Yaramazdılar,
Günah doluydular.

İlkin
Şımartılmış kelimelerime,
Kızmaya yeltenmezdi cümle boyum.

Sonra,
Öfke deposu paragraflarım oldu.
Baktım ki kelimeler,
Beynime kangren nikotinler bıraktılar.
Alıştırdılar.
Yasaklara müptala ettiler.

Ağlamaya başladım,
Kimse susturamadı.

Sonunda kelimeler boy attı bende,
Kocaman kocaman oldular,
Düşmediler yakamdan.
Günahlara tiryaki beyinler bıraktılar...

Yine bir gece hezeyan kustum,
Kelimeleri tövbeye çağırdım,
Gelmediler.

Kapısı açık O’ndan yardım diledim,
Secdelere vuruldum,
Nafile!..

Ne zaman ki düşse beynimin yorgunluğu bir secdeye,
Pişmanlıklarına ağlasa gözlerim,ellerim ve ayaklarım,
Kelimelerin gürültüsü yine başlıyor cümle sokaklarda..

Feridizm/Mayıs 2009