Derdimi sevmeyi öğrettin bana
Yüreğim bir çöldü çağladı sana
Şimdi bütün dünya yansın uğruna
Sen bir kara gül,sün bende toprağım

Yalnızdım kimsesiz sandım kendimi
Seninle çağladım yıktım bendimi
Şimdi alem duysun sana sevgimi
Sen bir kara gül, sün bende toprağım

Koynunda dört mevsim bahardır bana
Üşütmüyor artık sağnak fırtına
Eğilmez başımla diz çöktüm sana
Sen bir kara gül, sün bende toprağım

Elini tutunca dünya duracak
Seninle cehennem cennet olacak
Sanırım bu sevda beni yakacak
Sen bir kara gül, sün bende toprağım

Sen tohumdun geldin gömüldün bana
Önce filiz verdin yeşerdin sonra
Çiçekler bezendi bak dallarında
Sen bir kara gül, sün bende toprağım

Be sevdası sonsuz kere sonsuzum
Varlığın huzur yoksan yok olurum
Bitse ömür ahirette bulurum
Sen bir kara gül, sün bende toprağım

Bülbül’ün güllere sevdası gibi
Kays,ı mecnun eden deli aşk gibi
Yoluna kor idim kül oldum şimdi
Sen bir kara gül, sün bende toprağım