sevdiğin çiçeklerden getirdim kabrine görüyor musun
sevdiğin bulutlardan bir kaç damla gözyaşı
ansızın bırakıp gittin beni
kurudu aşkımızın sevda ağacı

eriyorum bir köşede günden güne mum gibi
yokluğun gecelerde bıçak yarası
öpüyorum durmadan koynumdaki resmini
yokluğun acıların en belalısı

sevdiğin çiçeklerden getirdim sana görüyor musun
sevdiğin türküyü türkü evinden
ansızın bırakıp gittin beni
alamadım seni ölümün ellerinden

kesildi birdenbire o sevdiğin yağmurlar
yokluğun gecelerde kurşun yarası
bak işte etrafında sevdiğin kuşlar
yokluğun acıların en belalısı

sevdiğin çiçeklerden getirdim sana görüyor musun
teker teker kopardım şiirlerimden
ansızın bırakıp gittin beni
içemedim son kez aşk şarabı elinden

şiirlerim kanıyor artık içimde sisler
böyle sensiz bir bir geçiyorken mevsimler
yüreğime yer etti yokluğunun acısı
yokluğun acıların en belalısı

ümit atayman