Ruh insan varlığına hayat veren bir cevher.
Akıl ve haya ile desteklenmiş ol gevher.
Ruh varlık bakımından ,vardı bedenden önce.
İnsan hayatın buldu, ruh bedene girince .
Bir ödül mukabili yaratıldığında öz.
Kıyam durdu
Allah’a, akabinde verdi söz.
"Elbet Ya Rabbi " dedik yürekte harlandı köz.
Sorumluluk yüklendik biz
dünyaya gelince .
Görülmez fani gözle, ruh bedende, bedensiz.
Neyi inkâr edersin ,kıt aklınla be, densiz!..
Tesadüfi değildir , bir şey değil nedensiz.
Akar
zaman bir süre, seninle ya da sensiz .
Tahsis edilen mecra, tanıktır bunca ecre.
Şehadet eder Hakka milyonlarca kök hücre.
Fani akıl yeter mi olanları hiç derc’e.
Ruh bedende misafir, beden sessiz gidince.
Emine Balı Oğuz