0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
150
Okunma
bazen bazenler kapıyı çalıyor,
koşup açıyorum,
bir kapıya,
bir açılan boşluğun boşluğuna bakıyorum,
öyle derin bir nefeste kayboluyorum,
öyle kanatsız bir kuş çırpınışında,
öyle dalsız bir meyvede,
öyle susuz bir denizde,
niye,
neden,
hep bir soru işaretinin elinde kalıyorum,
kucağımda bir sürü soru, işaretini düşürmüş,
bu da mı falsolu,
bu da mı yanlış,
bu da mı hayal,
bir sürü cevapsız çınlama, ellerim bomboş sonsuz bir yokluk…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (1)
