Bu yıla dair son bir satırı karalamak için
Feda etmezdim künyeme yazılı kara sevdayı
Aslında bir hiç uğruna ölmektense peşi sıra
Kapılabilirdim eleji bir şiirde can vermeye
Silmek için kentin alnına çalınmış yanılgıyı

Aşkın kenti de vardır, ölümünkine eşdeğer bazen
Kollarında ölümü taşır aidi olduğu aşka kent
Soysuz bekâretini yırtarak güdüsünde gecenin
Belirsiz kaçamakların gölgesinde konaklayan
Şiirin ölümüne benziyor, ölüm gibi şiirleşmek
Ve mum ışığı titrekliğinde kızıllaşarak sevişmek

Banal bir hayatın izlerini taşıyorsa imgeler
Mütemadiyen şiir kendi ölümüne seferber
Saklı duruyorsa mahiyetinde âlemin yobazlığı
Sevgi, kanat çırptığı akvaryumunda pesimist
Kara bir şimendiferin tünelde görünmeyen aydınlığı
İlkin gümüş pulcuklarıyla uçuşan karabataklar
Gözleri şafağın hemzeminde düşer kalabalıklara
Yakalamak için üzerine basmadıkları dalgalığı…
31.12.2000