4
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1223
Okunma
Günün sırtında harman yüklüyken
Yaz demlerini yaşıyordu dalda çiçek
İnce bir başaktı dansıyla rüzgâr
Güneşin avucunda
kurudu kuruyacak
Dere kenarlarında böğürtlen gözlerin
Çiğnenmiş çimen yeşili dizginleri bir atın
Dağlardan yollara türküler beslemiş,
Ve bir ardıcın kökünde uzayan nehir
Saçlarının kokusuyla vızıldayan arılar
Taze gülücüklerle gökten öpücükler yoğurmuş
Yaban kelebekleri kahkahalı uçuşlarıyla
Kondukları her çiçeğin ismini alırlar
Ve bereketli tarlaların bağrında her tohum
Buğday sarısı yüzünü taşırlar şafaklara
“Sana benzeyen tabiat ömrün ifadesidir
Tabiat, kuruyan kalplerin vazgeçilmez
Neşesidir”
12.11.2001
Cevap Yaz