Uykuma düş yapmışım seni
Gün diye yokluğunu saymışım
Ranzama adını kazımışım
Mahpus duvarlarına suretini kan ile çizmişim
Avluda uzak bir gökyüzüne saldığım bakışlarımda seni aramışım
Voltada kaçak cıgaramın dumanından kaçırdığım yarım türkümü sana adamışım
Demir parmaklıklardan sızan soğuğa inat içimi sevdan ile ısıtmışım
Her görüş gününde her anons sesinde belki sen gelirsin diye
Ben seni beklemişim… Gelmemişsin…
Sevmişim seni…
Aldırmadan geçen zamana
Ciğerlerimi kanatırcasına öksürdüğüm izbe koğuş diplerinde
Nemli yatağımda hep bir yırtık resminle avunmuşum.
Saçlarıma düşen aklar
Sakalımdaki küf kokusu
Yüzüme nakşolan çizgiler
Çalarken benden ömrümü vazgeçmemişim
Sevmişim seni…
Yüksek duvarlar, dikenli teller, karanlık koridorlar, sessiz gözyaşları
Vuslatı uzak bir ayrılığın anıtları gibi dururken boşluğumda
Kesmemişim umudumu
Sevmişim seni…
Eşkıyalığımı gömerken saksıda bir karanfil dibine sen gelmişsin aklıma
Gülüşün, sesin, yalan sözlerin,
Tenin, gözlerin
Süzülmüş yanaklarımdan.
Sevmişim seni…
Çok geç fark etmişim vefasızlığını ihanetini
İkiyüzlülüğünü, hainliğini, kalleşliğini
Bilememişim… Kalmamışım… Hiç yokmuşum sende sezememişim
Ben bu kör sevda kuyularında ağıt dizerken tespihimin tanelerine
Sen dağıtmışsın tanelerini mutluluk incilerinin
Kuytu gizlerine sakladığın sırlarında ertelemişsin tahliyemi
Bu haksız hükmün inançsız hâkimi olmuşsun
Kararın katlimin fermanını yazmış silememişim
Sevmişim seni…
Ölü yağmurlar düşüyor şimdi saçaklara
Dört duvar arasında çürümüş yalnızlığıma
Paslı acılarım yaslanıyor.
Bir sehpayı adımlıyorum prangalı ayaklarımla bir ilmek sarılıyor boynuma sımsıkı
Nefesim düğümleniyor boğazıma
Kendi beraatımı veriyorum mahşerimin ayazına.


MESUT KARCI
30.09.08