Milattan önce başlayan bu yolda,
Uygarlık geldi! insanlık nerede?
Düşen tutulurdu, şimdi ki moda,
Kalkmasın yerden, sen de vur bir darbe.

Menfaat olmuş, her şeyin temeli,
Bencillik almış, kardeşlik yerini.
Vezir, rezil yapan, insanın kendi,
Mazide kalmış, iyilik treni…

Halbuki dolmalı, iyiyle valiz,
Amansız akıp gidiverir zaman.
Kötülük heryerde, insanlık aciz,
Yakın gitme vakti, yalan dünyadan.

Fazlaca dalıp, unutma manayı,
Değmez ki kısacık, bir rüya için.
Sefa ararken, bulmayın cefayı,
Rüya, ömür biter, bakıvermişsin.

Ne dünyalık bir hırs, ne zerre heves,
Mest olup uçmaya, kanmayın sakın.
Herkezin vereceği, son bir nefes,
Huzur, şükür, vefa, hep olsun baskın.

Sanal dünya, takipçi, havalı post,
Ağlanacak hale, herkes duyarsız.
Her şey yalan, gerçekte kalmadı dost,
İnsanlık yasta, etraf doldu kansız.

Katil, hırsız, sapık, bini bir para,
Kötülükte, şeytanla yarışmakta.
Şiddet, öfke, nefret, sarmış her yeri,
Biz de Hak için, oluruz neferi.

Canlı cansız varlık, ağlar bu işe
Sabır taşı olsa, çatlar gidişe,
Kadın, bebek demeyen şerefsize,
Dur demek haktır, insanlık ölmedi.

Nerde hak, hukuk, adalet, eşitlik,
Geleceğimizdi, ne oldu gençlik?
Dur deyin! “Karanlığa perde çektik”,
Gelecek biziz, insanlık ölmedi.

Hızır yetişmez, kul düşmeden dara,
Bir imtihan için geldik dünyaya.
Safımız belli, el açtık Mevla’ya,
Hak razı olsun, insanlık ölmedi.

Tarihe yön veren şanlı mazimiz,
Hak tutan ecdadın nesilleriyiz.
Civanmertler, devreye gireceğiz,
Şeri yeneriz, insanlık ölmedi.

Söz etmezse tesir, kötüyü esir,
Alırız elbet, biz buna muktedir.
Zulme rıza zulümdür, ol panzehir,
Uyan ey insan, insanlık ölmedi…