Doğumdan ölüme, giden bir süreç,
Kimi bebek çocuk, kimi yaşlı genç,
Geldik gidiyoruz, yalan hayattan,
Yaşam bir rüya, zaman içinde an.

Adem ve Havva’dan, geçtik çağlardan,
Karanlık dehlizde, aradık rehber.
Kaybolduğumuzda, yol aydınlatan,
Kainat efendisi, son peygamber.

Kimler geldi geçti, akan tarihten,
Herkezi buldu, o kaçınılmaz son.
Kah şeytan oldu, kah üstün melekten.
Kıyamet yakındır, belki son sezon.

İyilik kötülük, ruh ve nefisle,
İkisi de kulun, kendi elinde.
Kimi güle kimi, dert çile çeke,
Tamamlar ömrünü, hayat içinde.

Hayat çift dünya, gider sonsuzluğa,
Hidayet de belli, Kur’an-ı Kerim.
Üretme bahane, aç bir oku ya!
Yer göğü önüne, seren El-Hakim.

Hayatın anlamı, aynası insan,
Bu dünya sadece, kula imtihan.
Sual cevabı da, vermiş Yaradan,
Daha ne istersin, artık başlasan.

Her hak sahibine, hakkını ver ki,
Kırma kalp, yeme haram, huzur bula.
Ahret için her an, ölecek gibi,
Çalış, ölümsüzsün gibi bu dünya.

Amel tekamülü, olsun mükafat,
İyilikle dolsun, çekme mücâzat.
Tek yapman gereken, hakka itaat,
Hak’tan nasihat, kula etme biat.

Mazine bak gör, nasıl geçti zaman,
Ebedi saadet, bu kadar yakın.
Gönül gözü ile, bakarsa insan,
Geçmişe tövbe, geleceğe bakın.

Bak işte hayat, sığdın on kıtaya,
Kısacık ömründen, kalan bir ana,
Hala şansın varken, dönün imana,
Belki de vuslatın, bu son satıra….