kuyusunda Zaman yosun bağlamış
tanıdım  yıpranmış gösterişsiz yaraları
okunmamış kitap ki durdu karşımda
açtım adını bilmediğim tahta kanatlarını
tefsirini yaptım uyuttuğum rüyanın
beklemesini öğrenen çocuk acelesiyle
geçtim gölgeleri üzerinde papatyaların
damakta mutluluk hatırasından meyve 
Vardım adımlarıyla vardım
simli isimli köşke

 ıssız kapıda sinmiş görkemi yokladım
sığındım yetim kuş seslerine
Ihlamur kokusuna yattım
sessizce ezdim gölgesinde harareti
rengine gelinciğin kurusuna dutların
yoldum ellerimle tahtlarını örümceğin
çevirdim geçmişin sayfalarını gözlerimle

Kışa komşu bir bardak buğusu
ellerimi ısıtır dökümden çıtırtı
tazeliğin rengi düşten kuytulara düşer
askıda soluk renkli parkanın kalkık yakası
konutlar başkentliği ilan etmeden evvel
bedenimde aile sıcağının hayâl örtüsü

Takvimde kırılmış yazın son demi
beklemek ısmarlanmış göçmen kuşlara
önce bahar gelecek dalların ucunda
sonrası hep bildiğiniz gibi



insanın en yorulan yeri ile sevdim mevsimi