Kimse anlamadı beni
Gözüm kalmadı yaşantıda
Yazdım olmadı, haykırdım olmadı
Geceler uyutmadı koynunda beni
Kimse ben değildi senin kadar
Bitse artık bu hasret
Ümitler bir sabah doğsa ansızın
Umut kapısı açılsa sımsıcak yüreğimize
Uzaklar yakın olsa ayrılıklar bitse
Sevda kuşları uçup gitmese kalbimizden
Sensizliği anlatmak yerine
Satır satır yazsam mutluluğu
Sensizlik yaralar beni
Ne kadar gizlesem de
Gözyaşlarım ele veriyor beni
Gidişlerin kalbimden vuruyor beni
Çaresizlik,bir yorgan üstümde
Anıların ağırlığı yüklendi gönlümüze
Seviyorum desem,haykırsam evrene
Aşk bile inanmıyor artık sözüme
Yüreğim ağlıyor kendi haline
Sana anlatmaya çalışıyorum işte
Gzümün kimyasında duran nefesini
Kanatlarında sevda taşıyan martıları
Sıfıra böldüğünde bile beni
Hep sana eşitleniyordum
Yüreğime seni anlatıyordum
Uykuda bile seni görüyordum
Sen olunca yanımda
Aşkın sonsuza akacağını biliyordum
Eksi olan değerlerimin
Seninle yükseleceğini biliyordum
Hayata başka bir yerden
Başka bir noktadan başlamaktır seninle olmak
Yarın var olacak önünüzde..
Bugün seni yüreğinizde taşımaktır…
Vazgeçenden geriye kalan tenhalığı
Sessizliği senin sesinle dolduramamaktır…
Nedenler ve niçinlerle
Daha da kararıp uzayan geceler
Bir sızıyla bölünen uykular
Dağılıp parçalanmaktır …
Unutmak zamana umut bağlamaktır…
Bir maske takıp yüzümüze…
Sevginin çıplaklığını örtsün diye…
Katılırız akan zamana yine de…
YEŞİLIRMAK