0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
146
Okunma
Gözlerimde yük, gönlümde bir isyan,
Her sabah aynı, her akşam hüsran.
Toprağında umut yeşermez artık,
Yıkılasın dünya, taşın taş değil artık.
Dağların göğü delerdi bir zaman,
Şimdi yok, hepsi talan.
Denizlerin mavisi griye dönmüş,
Ufukların gülüşü zamana sönmüş.
Nerede kuşlar, nerede bahar,
Kışa döndü her mevsim, her diyar.
İnsan insana düşman olmuş,
Sevda bile yalan olmuş.
Beton yığınları sardı dört yanı,
Gökyüzü mü kaldı, yıldızın alı?
Herkes kendi cennetini kurmuş,
Ama başkalarının cehenneminde durmuş.
Ey dünya, sen mi suçlusun, biz mi?
Kim çaldı senden bu yeşil cümbüşü?
Kim bu köhne tahtında saltanat kuran,
Yıkılasın dünya, kaldır bu yükü omuzlarından.
Belki bir gün yine doğar güneş,
Toprak yeniden gülüşlere gebe.
Ama o zamana dek, ey kara dünya,
Sana selam, sana veda.
