Babam… ben sende kaldım,
Zaman geçse de saramadım yarımı.
Gidişin çöktü omzuma ağır bir dağ gibi,
Babam, sensiz büyümedim ben…
Hâlâ çocuğun kaldı içimdeki.


Konuşsam duyar mısın rüzgârlardan?
İçimde saklı bir çocuk hâlâ senin armanda.
Gölgene sığındığım o eski zamanlar,
Bir tek anın bile yetiyor kalbime daralan yaralara.


Bir fotoğrafın duruyor hâlâ başucumda,
Gülüşün sanki dokunur ruhumun ucuna.
"Erkek adam ağlamaz" derdin ya eskiden,
Ben sen gidince anladım…
En çok babalar gidince ağlarmış erkekler.


Babam… ben sende kaldım,
Zaman geçse de saramadım yarımı.
Gidişin çöktü omzuma ağır bir dağ gibi,
Babam, sensiz büyümedim ben…
Hâlâ çocuğun kaldı içimdeki.


Sen yokken dünya bile yarım kaldı baba,
Bir sesin geliverse…
Silinirdi bütün karanlıklar bir anda.
Ben seni kalbimde taşıdım yıllarca,
Sen gidince öğrendim;
En büyük yalnızlık baba yokluğunda.


Babam… ben sende kaldım,
Dönmesen de gönlümde hep varsın.
Her dua, her nefes seni anımsattı,
Bu dünya geçiyor baba…
Ama ben… ben hep sende kaldım.