geceler ağlama tutturmuş,
ben de beş ya da altı defa kalkıyorum,
önce ağlamaya ağlama diyorum,
ağlar ağları ağlama boynumu götürüyor…
evin bütün odalarını dolaşıyorum,
her pencereden bakıyorum,
aydınlık aydınlıka ,
kahve telvesine,
bakıyorum, bakıyorum,
uykuyla uyanıklık arasında,
söylenmemiş sözler bir ateş,
dilimi yakar, ah duymasam,
ah kulağıma okunan, yakmasa…
sonra nasıl
uykuya geçiyorum,
montumu üzerimde buldum,
sabah sabah açık kaldı gözlerim,
sonra diyemedim
gecenin körü ben üşümüş, giydim giydim…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
