Gönül penceresinde seni bekledim durdum
Pervazlarına konan güvercinlere sordum
Sevgine aç gönlümü, hasretinle doyurdum
Umudumu kesmedim, belki gelir diyerek
Özleminle yaşlandı, yorgun düştü bu yürek.

Ne kadar çok bekledim, ey can bir ömür seni
Şu koskoca dünyada yalnız bıraktın beni
Eskimiyor bu yara, hergün, her an yepyeni
Vazgeçmedim ben yine, senden bir kere olsun
Varsın deli yüreğim, özleminde boğulsun.

Son yolculuğa çıkan canlarla haber saldım
Dünyaya gelenlerden senin kokunu aldım
Ayrılık kor bir ateş, ben yalınayak daldım
Ne yaman bir hasrettir, bilemezsin küçüğüm
Bir hayat yaşadım ki, her nefeste bin düğüm....

Her seher nâme yazıp, saldım gönül kuşunu
Mühür diye akıttım, gözlerimin yaşını
Mecnun edip bıraktın, çöllere âşığını
Gül yüzünü seyretmek, yazılmamış kadere
Razı geldim, alnıma yazılan bu kedere....

Herdem başım dumanlı, gözlerim dolu yaşla
Ayaz gönlümde benim, derdim yok kara kışla
Allah’ım sanadır bu, arzûhalim bağışla!
Dermansız bir dert verdin, sabır doldur testime
Kevser, diye döksünler, mezarımın üstüne.

Nuriye Akyol
4/12/2024

Görsel alıntıdır.