Ayni hamurdan iki insan
Zamanla raydan çıkan tren vagonu gibi
Yitip giden elmasların kömürü gibi geride kalan
Hangi toprağa dikildiyse çiçek vermeyen kuru dal gibi
Uzanan ölü elleri yok sayan canlılar gibi
Kağıtlara dert olur yazar hüznün kalemi

Bahtını günbatımlarına bağlamış iki insan
Sonsuzluk gibi mavilere sığınıp ağlayan iki insan
Canından bıkmış yorgun kırgın
Ufacık umut kırıntısında nehir gibi çağlayan iki insan
Kök salmaya çalıştıkça dalgakıranlar tarafından sökülmüş iki insan
Ormanlar tükensede kartona yazar hüznün kalemi

Acıların sarp yokuşları herkese göre değil
Doldurulmuş post değildir kalp karşısında eğil
Turnaların kanatlarına tutun çöllere etme meyil
Seni sarmayan gönüllere alışmışsan var öyle sevil
Benim kavgamda sevdamda artık kendime kimseye değil
Tek başıma kalsamda kalabalıkları yazar hüznün kalemi
KATYA
4.12.2024