bütün güzelliklere sahip olmuş zenginler.
yer kalmadı sahilde parsellendi enginler.
buluyor hep yoksulu felaketler, yangınlar.
evi şaşırmış yoksul, yol yürüyor boş yere.

boyanıyor konaklar, türlü türlü renklere.
birer ikişer konak dağıtılmış erklere.
haram helal demeden el konulmuş çarklara.
aklı kaçırmış yoksul, oy veriyor boş yere.

kader miydi yoksulluk, doğuştan mı bilemem?
yaratmış Tanrı kulu, zengine hak dilemem.
bilmiyor tatil nedir hallerine gülemem.
zamanı yok yatmaya yer seriyor boş yere.

çocuk yapmıyor zengin, yaşamak ister hayat.
çocuk yapmak yoksulun vazifesi, ha gayret!
ekmek koymuş sofraya tazesi yok, hep bayat.
su dolu tencerede aş karıyor boş yere.

zengin alem peşinde bakmış bir kez tadına.
kadın, erkek lüks yatta, aşk diyorlar adına.
fakir mahallesinde yollu derler kadına.
kim varır ki yoksula? Yay geriyor boş yere.

başlar güne ’’Ya sabır’’, canı çıkar gün boyu.
muhtaç çeşme suyuna, alamaz şişe suyu.
kazancı üç beş kuruş şükretmek onun huyu.
çok param olsun diye düş kuruyor boş yere.

parası çok olanın gönlü zengin olursa,
hele birde gizlice yoksul, yetim korursa.
bilir onu fakirler, saygı duyar görürse.
güzel insan peşinde iz sürüyor boş yere.

ayıp değil fakirlik, Tanrı düzeni kurar.
toplumda yoksul yoksa zenginlik neye yarar.
mesele denge kurmak, sevgiler gönül sarar.
yara almış Adalet, fakir hakkını arar.
aklı karışan Macit, mey arıyor boş yere


Mehmet Macit
03.12.2024
İzmir/Dikili