trenler gelir geçer kasabadan
gözleri yorgun
saklı kuytular
sevdiğine dil döker
demir peronların
yüzleri seçilmez gölgelerin
bekleyenlerine gider
sevdalısı karanlıkların

kavuşma sevincinde düdükler
vedada hüzünde var
paylaşılır sevinçle acılar
payına düşenden
güldüğü de olur gözlerin
ayakların tutulduğu da
yürekler özler mutlu atmayı
heyecan katar nefes nefese
bekletenin gözlerine bakmayı

kağnı arabaları geçer harabe yüreklerden
kim bilir hangi hasretin
hangi sevmelerin uzağından
fark etmez
peşinden koşturur boş pencereler
bekleneni indirmeyen trenler

rüzgar olur yağmur olur
kasabadan geçen trenler
yorgun günler
geceler o uzun geceler
kendini avutan tren düdükleri
sözünü tutmayan peronlar
bir pencerede asılı kalan narçiceği
güneşe yüzü dönük
tarlalarda ayçiçeği
unutanlar
şimdi kimbilir hangi gözlerde
ah onlar
trenlerin getirmediği ...

hilmi arsoy - tekirdağ 02.12.24