suyun üstünde yürüyor ayağı kopuk rüzgârlar
ahvali meçhul günleri de almış gidiyorlar bilinmezliğe
soluk almadan yaşıyorum duvarlarda taş yazıtlar gibi
ağzımdan uçuşan sözleri savuruyorum kağıtlara
kağıtların beyazlığı rengarenk



kirpiğimin ucunda
küçük tatlı meneviş gülüşlü bir bebek
sarı saçlarında bol baloncuklu
saydam öpücükler


bir ev bir sokak bir dut ağacı bir sisli anı
kuruyan çeşmenin küflü demiri yeşil yosunu
taşlı sokağın yıpranmış ucu çok uzunca
uzunca boyunda kıvrımlı nervürlü
alaca hüzün


biraz sonra
bir testi hayal boşaltacağım aynalara
duvarlarda gözyaşlarımın kımıl kımıl
oynaşan adımları


korkmadan
alenen düşeceğim elimdeki kağıdın kör noktasından
vura vura alacağım burnumu çeke çeke


lâkin o kadar kolay değil
çocukluğum silik bir hayal kayıp bir çiçek


camlardan içeri yansıyan ışığın üstünde
büyük küçük kelebekler gittikçe devleşen
ama evde ne bir dal ne bir çiçek
nerede konaklayacak
bu kelebekler



doğduğum gün bugün
annem benzi ağarmış resimlerde kırmızı karanfil
bense suskun ebabil gözü çekik turna
ellerimi koyacak yer neresi


bulamıyorum




.........




ayşe uçar
2411202510:25