0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
105
Okunma
Doğaana
Güneşin ilk ışıkları dokunur yapraklara,
Toprak uyanır usulca, rüzgârla sarmaş dolaş.
Dağların gölgesiyle serinler vadiler,
Her nefes bir hikâye, her dal bir sırdaş.
Gökyüzü sonsuz bir tuval, yıldızlarla boyanır,
Ay gecenin kalbinde sessizce dolanır.
Derin bir nefes alır doğa, ırmaklar mırıldanır,
Kuşların kanadında bir sevda taşınır.
Çiçeğin kokusunda bin yıllık bir hatıra,
Kökleri tarihe uzanır sessizce ağaçlar.
Doğaana, şefkatle sarar bizi bağrına,
Şehirlerden kaçan ruhlara yuva sunar.
Duyuyor musun? Fısıldar yapraklar,
"Ben buradayım," der, "her zaman ve sonsuza."
Doğaana, sonsuz bir ana,
Bizimle var, bizle bir olur her anda.
