Bugün bir adım daha uzaklaştım senden
Artık hafızamda bir bulut gibisin.
Ne beyazlığından aldığın soğukluğun
Ne toprağından yadigar memleket kokun var.
Bazen geliyor aklıma ;
Sokaklarında ışıklı ayakkabılarla koşturduğum
Yıldızlarını benimmiş gibi izlediğim
Sadece oynamaktan yorulduğum
Nergis bahçesinde geçen çocukluğum...


Çok severdim soğukluğuyla ısındığım
Her bayram tadına vardığım
Çilekli dondurmayı
Yine bir bayram sabahı
Her yanı sarmış aciz bir bahar havası
Elimde çilekli bir lezzet
Bende akla ne hacet
Acizliğimi fark etmiş olmalı
Bıraktı kendini ellerimden
Bir damla yaş süzüldü gözlerimden
O gün öğrendim;
Gidenin ardında yalnızca izlemeyi
Zamanı gelince sessizce çıkıp gitmeyi

Işığında oynadığım
O sokak lambasının çağırın bana
Neden esirgedi sıcaklığını muhtaçken ona
Oysaki ben hâlâ bisikletten düşüp kolunu kıran
Gök gürültüsünde uyuyamayan
Varlığı yokluğu belirsiz o çocuğum
Aynı yerde değilim
Zaman üstümden geçip gitti, biliyorum
Ama ben hâlâ o çocuğum